dag 9, specialisatie presenteren

Voor de een en laatste keer naar Leiden toe om daar met elkaar te luisteren leren naar en over een specialisme. Deze keer ging het over pubiceren en presenteren. Gaande weg de dag kregen we na een stukje informatie een opdracht te verwerken, om die daarna door te spreken met elkaar (om daar weer van te leren). Om uiteindelijk aan een soort eindwerkstukje te komen).

Ik vond de start wel erg duidelijk (toen nog wel). Het ging over de kenmerken van een goede presentatie en aan welke eissen deze dan moet voldoen. Een thema, een probleem/vraagstelling, een drietal oplossingen bedenken, voordelen op noemen en tot slot overgaan op actie.
Als voorbeeld liet Guido een voorbeeld zien van een presentatie van Steve Jobs over een Apple product.

Daarna was het aan ons om zelf een educatief lesdoel te nemen en vanuit dat uitgangspunt zelf een presentatie/lesplan te maken. Hmm, daar ging het volgens Peggy en mijzelf al een beetje fout. Wij bleven hangen in de probleem/vraagstelling. We benoemden met veel onderwerpen ONZe problemen, maar niet de problemen waar kinderen mee zitten. Met als gevolg dat we niet tot voordelen en oplossingen kwamen want dan zaten we het voor ons zelf op te lossen en niet voor de kinderen.
Eigenlijk was het makkelijker geweest (schrijft ze nu, vier dagen later) als we gewoon een uitdagende les hadden bedacht waar de kinderen mee zouden kunnen stoeien. Uitgangspunt, een vraagstelling waarmee de kinderen uitgedaagd worden om aan de slag te gaan.

Ik had het zelf prettig gevonden als we nog een educatief voorbeeld hadden meegekregen als voorbeeld, misschien was het zo makkelijker geweest om zelf op het goede pad te geraken. Nu lukte dat dus niet.

We konden wel goed vertellen en benoemen wat we zelf hadden bedacht, maar aan de reactie van Guido en Jeroen konden we al wel zien dat we nog niet helemaal op 't juiste pad waren gekomen.

Hadden we misschien bij de eerste opdracht nog het gevoel dat we het aardig hadden gedaan, bij de tweede opdracht (zoek een afbeelding die jou vraagstelling versterkt) liepen we vast en konden we uiteindelijk ook weinig inbrengen aan het einde. We kregen deze ronde wel ondersteuning van Guido, zijn ideeen brachten ons een paar keer op het goede pad, maar daarna weken we toch weer af naar "ons probleem". We hadden een oprechte vastloper, das niet erg. Het was vervelender omdat we er niet meer uitkwamen.

Na de lunch gingen we een animatie bedenken die paste bij de vraagstelling of het probleem. Dit vond ik wel leuk. Leuk omdat het iets is wat ik al een poosje zelf ook gebruik bij de kinderen op school. Ik leer ze zelf hoe ze animaties moeten toepassen bij het maken van digitale boeken in powerpoint. "ow, kun je dit ook in Powerpoint?" was een veel gehoorde opmerking in de afgelopen periode.
Voor mij minder een leermoment dit laatste stukje, maar wel leuk om te zien wat de andere cursisten er bij bedacht hadden.
Eerlijk gezegd waren Peggy en ik er wel een beetje klaar mee, maar dat kwam voornamelijk door onze stuk loper ergens eerder op de dag.

Ik heb een aantal keer geroepen deze dag: Ik wil ook zo leren denken, ik wil ook in beelden kunnen denken. Dat meen ik, ik pin mezelf soms zo vast in wat ik denk dat het moet zijn, dat ik er daarna niet meer uitkom. Als ik daarna zie wat anderen hebben gedaan en wat voor kwinkslag ze hebben gemaakt in eigen gedachtengoed, dan vind ik dat knap en ben ik misschien ook wel een beetje jaloers!