Google werkvormen en serious gaming

Laatste woensdag op pad voor een dagje cursus. Met een revaliderende man thuis die nog erg moet wennen aan het feit dat hij thuis zit ging ik met een beetje tegenzin naar Leiden toe. "Als ik het zelf ook maar als nuttig heb ervaren" was stelling. De ochtend zijn we bezig geweest met het verkennen van verschillende google functies en vriendjes van google. Te denken valt aan Google Earth voor computer en I pad, maar ook bijvoorbeeld de website maker van google, goed voor het maken van menig werkstuk bijvoorbeeld. Daar waar ik voor vreesde gebeurde ook, dit was voor mij niet nieuw en dus ook minder spannend. Het met elkaar her ontdekken van GOogle Earth was gezellig (ook niet onbelangrijk) maar niet functioneel voor mij. De vraag die ik heb gesteld aan het begin van onze opdracht (ik wilde graag een tijdspad aanleggen met verschillende linken die automatisch achter elkaar geopend zouden worden waaruit mijn ICT verleden zou opduiken via mijn omzwervingen in Nederland dus via Google Earth. Jeroen zei dat het wel zou lukken, ik al heel wat vrolijker, want zo wilde ik mijn presentatie houden aan het begin van de opleiding maar toen ben ik gestrand. Jammer was het dat Jeroen er uit eindelijk ook niet meer uitkwam en ik uiteindelijk geen nieuwe dingen heb geleerd. Het meekijken met collegás was wel goed, maar ook daar zat weinig leerrendement in voor mij. We hebben bijvoorbeeld op de Pabo namelijk tot in den treure zelf websites en hele portfolio's moeten ontwikkelen. Wel vond ik de wandeling van de IPAD onderzoekers grappig gemaakt, ze hadden binnen een heel duidelijke structuur een mooie wijkwandeling neergezet. Zag er goed uit!

Na de lunch gingen we over op het serieuze werk, serious gaming. Dylan Nagel vertelde ons over spelletjes van vroeger en nu, waar moet het nu eigen aan voldoen? Waarom zijn spelletjes als Pong en Packman nog steeds zo populair? Gesmuld heb ik deze middag. Hoewel het wel erg lang duurde voordat we zelf los mochten vond ik het heerlijk om te luisteren naar alles wat me zeer zeker altijd heeft geinteresseerd. GRafisch mooie spellen als Syberia en nostalgie spellen als Sim City riepen mooie herinneringen op. Natuurlijk was dat het niet alleen, want Dylan liet ons kennis maken met een eigen gemaakt spel, Ener Cities, met behulp van Brussels subsidiegeld. Een energierijk spel waarbij het er om gaat kinderen zich bewust te maken van zuinigheid wat energie aan gaat. Hoe moet je nu om gaan met grondstoffen en spullen om ons heen? Kun je duurzaam met grondstoffen om gaan? Via welke weg leer je dat het snelst?

We ervaarden zelf ook dat door eerst "plat op de bek" te gaan we leerden hoe het niet moest, daarna zijn we weer opnieuw begonnen, toen ging het een stuk beter :-) Ik ben er van overtuigd dat kinderen via serious gaming dingen oppikken en leren. Niet alleen door hetgeen wat wordt aangeboden, maar ook door de attitude die er bij hoort. Er moet wel een verhaal achter zitten en ook overgedragen worden. Je hoeft heus niet uit te leggen aan kinderen (of aan mij) hoe een spel werkt, dat vind ik het liefst zelf uit. Maar het moet wel ingeleid worden en een discussie achteraf vind ik ook nuttig. Zo krijgt serious gaming een plek binnen het onderwijs waardoor je op verantwoorde wijze kunt vertellen dat kinderen iets geleerd hebben en waarschijnlijk zelf ook kunnen beargumenteren waarom ze iets wel of niet geleerd hebben.