Masterpiece op website geplaatst

Hoewel het nog in wording is, hier is de link naar mijn masterpiece. Omdat ik vind dat je net iets meer kunt met een website ipv een blogger, informatie kan overzichtelijker worden geplaatst (of ik denk niet goed na natuurlijk) gekozen voor een google website.

https://sites.google.com/site/masterpiecemarlies/

Mag ik met jou vriendjes worden?

Soms valt het niet eens zo op...zo tussendoor leer je zoveel meer dan dat je je boek openslaat en je theorie tot je neemt..
Neem nu de spontane actie van vorige week woensdagavond. Door de workshop die te lang duurde 's middags tijdens de opleiding kwamen we terecht op facebook (dwaling?). Vrienden werden toegevoegd, nicknames uitgewisseld zodat we 's avonds nog even door konden gaan. Tenslotte is facebook niet alleen voor kinderen. Ik besloot in een opwelling een pagina aan te maken voor Onderwijs en Moderne Media 2011/2012. Zo deel je makkelijker, overleg je soepeler zonder dat de hele wereld met je mee kan kijken. Binnen know time stonden er heel veel mensen in onze lijst en werd er al volop gedeeld en gevraagd.
Misschien is dit ook wel de bedoeling geweest van het gebruik van sharepoint, maar facebook is zoveel meer laagdrempelig dan sharepoint. Nu hoef je niet meer in te loggen of op verschillende plekken kijken of er iets is gebeurd dan wel aangepast. Facebook laat direct zien als er een berichtje is binnengekomen. En als je het dan ook nog eens zelf goed hebt georganiseerd regel je ook nog even wie wat van je kan zien en wanneer je daar dan zelf weer bericht van krijgt.

Facebook leeft binnen de opleiding. We delen documenten, we delen programmaatjes, boeken, artikelen, stellen vragen aan elkaar, spreken elkaar moed in.... een mooi voorbeeld van het gebruik van moderne communicatie!

deze les biedt perspectief!

Ik heb een filmpje in elkaar gezet waarvan ik verwacht dat de oudste kinderen uit mijn groep (groep 3) en de slimme kinderen van groep 2 mee aan de slag kunnen. De daadwerkelijke les ga ik na Pasen geven, maar het plan kan ik alvast wel verklappen.
In de kring liggen twee brillen, een blauwe (voor vogelperspectief) en een groene (kikkerperspectief). Voor jongere kinderen moet je het zo echt mogelijk maken, ze moeten zich kunnen inleven. Daarom heb ik gekozen voor deze speelse aanpak. Wanneer de kinderen de groene bril ophebben kijken ze door de ogen van een kikker, met de andere bril... juist!
We bekijken de klas vanuit onze brillen, hoe ziet het er eigenlijk uit als je die brillen op hebt? Ziet het er dan ook anders uit? Nadat ze dat hebben verwoord en we er over hebben gepraat krijgen de kinderen een filmpje te zien waarin nogmaals wordt uitgelegd wat nu het verschil is tussen kikker en vogel perspectief.

Ik maak gebruik in het filmpje van twee plaatjes die ook de kikker en de vogel verbeelden en de kinderen al eerder hebben gezien op de bril. Ik hoop dat ze hiermee de link gaan leggen naar de twee perspectieven. Deze plaatjes zullen ook weer terug komen bij de digibord les die later nog aan bod zal komen.

Aan het einde van het filmpje staat een opdracht beschreven voor de kinderen. Ze gaan zelf foto's maken met de camera met een bepaalde bril op. Ik ben benieuwd naar de uitkomst van deze les! Ik was in het begin een beetje sceptisch want hoe kon ik nu aan oudste kleuters en groep 3 het verschil uitleggen. Ik denk dat ik door het op deze manier aan te bieden wel een gulden middenweg heb gevonden.

Google werkvormen en serious gaming

Laatste woensdag op pad voor een dagje cursus. Met een revaliderende man thuis die nog erg moet wennen aan het feit dat hij thuis zit ging ik met een beetje tegenzin naar Leiden toe. "Als ik het zelf ook maar als nuttig heb ervaren" was stelling. De ochtend zijn we bezig geweest met het verkennen van verschillende google functies en vriendjes van google. Te denken valt aan Google Earth voor computer en I pad, maar ook bijvoorbeeld de website maker van google, goed voor het maken van menig werkstuk bijvoorbeeld. Daar waar ik voor vreesde gebeurde ook, dit was voor mij niet nieuw en dus ook minder spannend. Het met elkaar her ontdekken van GOogle Earth was gezellig (ook niet onbelangrijk) maar niet functioneel voor mij. De vraag die ik heb gesteld aan het begin van onze opdracht (ik wilde graag een tijdspad aanleggen met verschillende linken die automatisch achter elkaar geopend zouden worden waaruit mijn ICT verleden zou opduiken via mijn omzwervingen in Nederland dus via Google Earth. Jeroen zei dat het wel zou lukken, ik al heel wat vrolijker, want zo wilde ik mijn presentatie houden aan het begin van de opleiding maar toen ben ik gestrand. Jammer was het dat Jeroen er uit eindelijk ook niet meer uitkwam en ik uiteindelijk geen nieuwe dingen heb geleerd. Het meekijken met collegás was wel goed, maar ook daar zat weinig leerrendement in voor mij. We hebben bijvoorbeeld op de Pabo namelijk tot in den treure zelf websites en hele portfolio's moeten ontwikkelen. Wel vond ik de wandeling van de IPAD onderzoekers grappig gemaakt, ze hadden binnen een heel duidelijke structuur een mooie wijkwandeling neergezet. Zag er goed uit!

Na de lunch gingen we over op het serieuze werk, serious gaming. Dylan Nagel vertelde ons over spelletjes van vroeger en nu, waar moet het nu eigen aan voldoen? Waarom zijn spelletjes als Pong en Packman nog steeds zo populair? Gesmuld heb ik deze middag. Hoewel het wel erg lang duurde voordat we zelf los mochten vond ik het heerlijk om te luisteren naar alles wat me zeer zeker altijd heeft geinteresseerd. GRafisch mooie spellen als Syberia en nostalgie spellen als Sim City riepen mooie herinneringen op. Natuurlijk was dat het niet alleen, want Dylan liet ons kennis maken met een eigen gemaakt spel, Ener Cities, met behulp van Brussels subsidiegeld. Een energierijk spel waarbij het er om gaat kinderen zich bewust te maken van zuinigheid wat energie aan gaat. Hoe moet je nu om gaan met grondstoffen en spullen om ons heen? Kun je duurzaam met grondstoffen om gaan? Via welke weg leer je dat het snelst?

We ervaarden zelf ook dat door eerst "plat op de bek" te gaan we leerden hoe het niet moest, daarna zijn we weer opnieuw begonnen, toen ging het een stuk beter :-) Ik ben er van overtuigd dat kinderen via serious gaming dingen oppikken en leren. Niet alleen door hetgeen wat wordt aangeboden, maar ook door de attitude die er bij hoort. Er moet wel een verhaal achter zitten en ook overgedragen worden. Je hoeft heus niet uit te leggen aan kinderen (of aan mij) hoe een spel werkt, dat vind ik het liefst zelf uit. Maar het moet wel ingeleid worden en een discussie achteraf vind ik ook nuttig. Zo krijgt serious gaming een plek binnen het onderwijs waardoor je op verantwoorde wijze kunt vertellen dat kinderen iets geleerd hebben en waarschijnlijk zelf ook kunnen beargumenteren waarom ze iets wel of niet geleerd hebben.